ﺑﻴﻬﻮﺵ: ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ واقعی؛ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﻭﺭﺯﻱ ﻭ ﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯﻱ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﻋﺎً ﺍﻫﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻳﻦ ﻮﻧﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍ ﺍﺑﻠﻪ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ / ﻫﻮﺵ : ﻋﺸﻖ
ﺍﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻮﺵ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺳﺒﻚ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﻣﺠﺎﺯﺍً ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻋﺎﺷﻖ ﻮﻳﺎ ﻭ ﻧﺎﻻﻥ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻮﺵ ﻧﻴﺰ ﺷﺨﺺ ﺩﺭﺩ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺁﻥ ﻮﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺩﻭﻡ ﺁﺭﺍﻳﻪ ﻱ ﺗﻤﺜﻴﻞ » ﺩﺍﺭﺩ. زبان و گوش: مراعات نظیر.
اسرار حقیقت را تنها آنان که از غیر حق، بی هوش اند درک می کنند و نا اهلان و منکران در مقابل این اسرار، کر و گنگ اند.
درباره این سایت